مقصد

پيش از اين ديديم که چگونه مي توانيد بفهميد آيا پرسش شما ارزش پرسيدن دارد يا نه. هم چنين اهميت دارد بفهميد که چه زماني به پاسخ خود رسيده ايد. به دست آوردن مجموعه بزرگي از داده ها به معناي رسيدن به پاسخ نيست.
يک مشکل معمول، پرسيدن پرسشي است که به اندازه کافي دقيق نيست.
معيارها
يک روش معمول براي دقيق کردن پرسش ها اين است که معيارهاي به کار رفته، يعني روش اندازه گيري و ارزش اندازه گيري ها را مشخص کنيد. اين کار به چند روش انجام مي شود.
گاهي معيار مورد استفاده ارزش نامي دارد: آري/نه يا يک گروه بندي. براي مثال، در پزشکي، مي توانيد بپرسيد بيمار مرد است يا زن، مسن است يا نه، يا بيهوشي خطر قابل توجهي براي بيمار دارد يا نه. با اين همه، اغلب اوقات معيارها با اعداد سر و کار دارد.
براي نمونه، در علوم کامپيوتر، معمولا مطلوب است که نرم افزار زمان پاسخ دهي کوتاهي داشته باشد. چگونه مي توان گفت که زمان آن براي هدف مد نظر شما به اندازه کافي سريع است يا نه؟ براي مثال، مي توانيد تعيين کنيد که در چند ميلي ثانيه 98% اطلاعات يک پايگاه اطلاعاتي مورد جستجو قرار مي گيرد.
استفاده از آمار استنباطي
يک راه حل معمول ديگر استفاده از آمار استنباطي است، با اين قرارداد که اگر احتمال تصادفي بودن نتايج کم تر از يک در بيست باشد، نتايج از نظر آماري معنادار در نظر گرفته مي شوند.
تمرين
با اين اوصاف، پرسش پژوهشي شما چه وضعيتي دارد؟ به پرسش ها زير پاسخ دهيد. براي بهبود پاسخ خود مي توانيد چند بار پاسخ خود را تکرار کنيد.